Category: Πρώιμη Επαγγελματική Ιστορία Πάλης

Από την εμφάνισή του ως άθλημα θεατών στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, οι υποστηρικτές και οι παλαιστές ήταν κάτω από ένα σύννεφο υποψίας ότι έκαναν τους αγώνες τους. Ενώ η επαγγελματική πάλη τελικά θα αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από οργανωμένες εκθέσεις, πολοί, αν όχι οι περισσότεροι, των αγώνων ήταν νόμιμος αγώνας πριν από 1915. Οι υποστηρικτές και οι παλαιστές πήγαν υπέροχα

Στις αρχές του 1915, Sam Rachmann promoted the New York International Wrestling Tournament with the intention of replacing retired World Heavyweight Wrestling Champion Frank Gotch. Rachmann believed no one could defeat Aleksander “Alex” Aberg, Rachmann’s handpicked successor to Gotch, in Greco-Roman wrestling. Rachmann’s challenge was catch-as-catch-can was the dominant wrestling style in America. To get around this challenge, Rachmann recruited international

Σε 1922, future World Heavyweight Wrestling Champion Jim Browning began his career in Kansas. Browning moved from his hometown of Verona, Missouri in 1921 to train for a professional wrestling career. Tom Law, the Wichita, Kansas promoter, oversaw Browning’s training. By May 1923, Browning was already in the main event at smaller shows. On an Augusta, Kansas card, Browning wrestled

Τον Μάρτιο του 3, 1922, Ed “Strangler” Lewis regained the World Heavyweight Wrestling Championship from Stanislaus Zbyszko. This event marked the beginning of one of the most dominant professional wrestling combines in history. Manager Billy Sandow, World Champion Ed “Strangler” Lewis and training partner/promotional genius Joseph “Toots” Mondt, known as the “Gold Dust Trio”, dominated the sport for the next six

Στις αρχές του 1920, Billy Sandow convinced Georgia promoter Tom Law to move to Wichita, Kansas and develop the area for future wrestling shows. The American Midwest would be a significant revenue generator for the Gold Dust Trio, which Sandow led with World Champion Ed “Strangler” Lewis and promotional genius Joseph “Toots” Mondt, in the 1920s. Law would produce two

Σε 1894, Χελιδόνι “Γεωργός” Ο Μπερνς ετοιμαζόταν να παλέψει με τον Έβαν “Strangler” Lewis για το αμερικανικό πρωτάθλημα πάλης βαρέων βαρών. Ενώ ο Μπερνς έμπαινε στην ακμή του, Ο Lewis ήταν στην κορυφή της αμερικανικής επαγγελματικής πάλης για 5 χρόνια. Ο Lewis πάλεψε επίσης ένα παχύρρευστο στυλ με έμφαση στα κρατήματα υποβολής. Ο Μπερνς θα έπρεπε να προετοιμαστεί για έναν σκληρό αγώνα, που θα μπορούσε

Βερόνα, Το Μιζούρι είναι μια μικρή πόλη στο νοτιοδυτικό Μιζούρι. Ποτέ δεν υπερβαίνει 900 κάτοικοι στην ιστορία του, only 438 ή έτσι αποκαλούσαν οι άνθρωποι τη Βερόνα στο σπίτι 1926. Ακόμη, πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα στην πόλη μια κάρτα επαγγελματικής πάλης, Μάρτιος 22, 1926. Χωρίς την ευρεία χρήση αυτοκινήτων ή δρόμων που κατασκευάζονται για να τα χειρίζονται, το ταξίδι θα ήταν πολύ δύσκολο 1926.

Την Παρασκευή, Φεβρουάριος 17, 1922, Ο παγκόσμιος πρωταθλητής πάλης βαρέων βαρών Stanislaus Zbyszko πάλεψε έναν αγώνα χάντικαπ εναντίον του Francois Lemarque και του ανερχόμενου αστέρα Jim Londos. Ο Λόντος απείχε ακόμη λίγα χρόνια από το να γίνει ο μεγαλύτερος κλήρος στην επαγγελματική πάλη, αλλά ήταν ο πιο δημοφιλής παλαιστής στο St.. Louis. Ενώ το Λονδίνο ήταν μόνο 5 περίπου’06” ή 5’07”, κατείχε

On Sunday, Δεκέμβριος 17, 1906, Κάνσας Σίτι, Το Μιζούρι αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι είναι μια εστία για την επαγγελματική πάλη καθώς 8,000 Οι οπαδοί γέμισαν το Convention Hall για να παρακολουθήσουν τη ρεβάνς μεταξύ του Frank Gotch και του Fred Beell. Ο Beell κέρδισε το αμερικανικό πρωτάθλημα πάλης βαρέων βαρών από τον Gotch τρεις εβδομάδες νωρίτερα στη Νέα Ορλεάνη, Louisiana. Ο Γκοτς ισχυρίστηκε ότι η ήττα ήταν απρόοπτη, ενώ

Το Σάββατο, 2 Δεκεμβρίου, 1893, Ο τοπικός εκπαιδευτής πυγμαχίας του Saint Louis και ο ελληνορωμαϊκός παλαιστής Mike Mooney συνάντησε τον Max Luttbeg στο Saint Louis’ Αίθουσα ψυχαγωγίας. Η διαφημιστική εκστρατεία πριν από τον αγώνα επικεντρώθηκε στο ότι ο Mooney δεν χάνει ποτέ έναν αγώνα πάλης ή έναν αγώνα πυγμαχίας. Ο Μούνεϊ θεωρήθηκε καλύτερος ελληνορωμαϊκός παλαιστής, ενώ ο Luttbeg ήταν καλύτερος παλαιστής. Τον 19ο αιώνα, ήταν σύνηθες για αγώνες