Historyk sportów walki i artysta sztuk walki
Wpisy na temat XIX-wiecznych zawodowych zapaśników i meczów.
Na początku 1880 roku, Sorakichi Matsuda, lub Matsada w większości amerykańskich gazet, udał się do Stanów Zjednoczonych, aby walczyć zawodowo. Japonia nie miała rozwiniętego toru wrestlingu zawodowego, więc Matsuda pomyślał, że po odbyciu praktyki w Stanach Zjednoczonych sprowadzi ten sport z powrotem do Japonii. Po treningu przez jakiś czas, Matsuda podpisał umowę na walkę z pierwszym
Piątek, Listopad 27, 1891, były mistrz Stanów Zjednoczonych w zapasach w wadze ciężkiej Joe Acton walczył z przyszłym mistrzem świata w wadze ciężkiej w boksie Bobem Fitzsimmonsem w San Francisco, Kalifornia. Jak podaje raport, mężczyźni walczyli $1,000.00 purse. Acton zwykle ustępował swojemu przeciwnikowi, ale Acton przewyższał 148-funtowego Fitzsimmonsa o siedem funtów. Mężczyźni stoczyli mecz typu „dwa z trzech upadków”, zgodnie z zasadą „złap jak złap puszkę”
May 5, 1898, Yusuf Ismail walczył z Tomem Jenkinsem w Cleveland, Ohio. Na początku Ismail koncertował po Stanach Zjednoczonych tylko przez sześć miesięcy 1898. Ismail stoczył niecałe dziesięć meczów, ale pozostawił po sobie ścieżkę zniszczenia, którą pamięta się do dziś. Ismail zrobił ogromne wrażenie, pokonując z łatwością zarówno Evana „Dusiciela” Lewisa. Ismail również się wzmocnił
Marzec 10, 1870, Pułkownik James Hiram McLaughlin rywalizował podczas ostatniej nocy Międzynarodowego Turnieju Zapaśniczego w Detroit, Michigan. Turniej trwał prawie dwa miesiące przed finałem, który odbył się 10 marca. Historycy wrestlingu często przypisują J. H. McLaughlina jako pierwszego zawodowego zapaśnika, który utrzymywał się wyłącznie z zarobków jako zawodowy zapaśnik. Większość zawodowych zapaśników
Jedno z najstarszych powiedzeń w sportach walki brzmi: “dobry, duży człowiek zawsze pokonuje dobrego małego człowieka”. To jest powód, dla którego w boksie mamy podziały wagowe, zapasy i mieszane sztuki walki. We wtorek, Listopad 2, 1881, 160-funta Edwin Bibby udowodnił, że istnieją wyjątki od tej reguły. Choć mały, Edwin Bibby był szczególnie silny jak na swój wzrost.
(Ten fragment pochodzi z mojej najnowszej książki o historii mistrzostw Ameryki w wadze ciężkiej.) Jenkins udowodnił, że jest głównym pretendentem, gdy tylko McLeod zdobył tytuł. W środę, Listopad 17, 1897, Tom Jenkins walczył z byłym posiadaczem tytułu Martinem „Farmerem” Burnsem w Indianapolis, Indiana. Mężczyźni rozegrali najlepszy mecz dwóch z trzech upadków, zgodnie z zasadami zapaśniczymi typu catch-as-catch-can. Jenkins wstał
We wtorek, Marzec 28, 1899, current American Heavyweight Wrestling Champion Dan S. McLeod wrestled Charles Wittmer in a two-out-of-three-falls mixed styles match. Since the champion only defended the title in catch-as-catch-can matches, McLeod wrestled Wittmer in a non-title match. Wittmer, a Greco-Roman wrestling specialist, demanded he and McLeod wrestle at least one fall under Greco-Roman rules. St. Paul Athletic
Szkocki zapaśnik Duncan C. Ross walczył zawodowo, ale po przybyciu do Stanów Zjednoczonych pod koniec lat siedemdziesiątych XIX wieku brał także udział w zawodach siłowych i lekkoatletycznych. Wszechstronny sportowiec, Ross umiejętnie walczył zarówno w zapasach typu catch-as-catch-can, jak i w zapasach grecko-rzymskich. W poniedziałek, Luty 26, 1883, Ross walczył z byłym mistrzem świata w wadze ciężkiej Theobaudem Bauerem. Bauer przywiózł z Francji mistrzostwo świata
Dan McLeod pokonał Martina „Farmera” Burnsa w październiku o tytuł American Heavyweight Wrestling Championship 1897. McLeod utrzymywał mistrzostwo przez cztery lata, dopóki nie spotkał najtrudniejszego przeciwnika Franka Gotcha, Tom Jenkins. In early 1899, McLeod obronił kilka tytułów w Minnesocie. On February 24, 1899, McLeod walczył ze St. Mistrz Louis w wadze średniej w zapasach George Baptiste w Conover Hall z przodu
W poniedziałek, Marzec 26, 1888, Joe Acton, który specjalizował się w catchwrestlingu, walczył z profesorem Williamem Millerem, australijski zapaśnik, i wojownik na gołe pięści, w grecko-rzymskim meczu zapaśniczym typu dwa z trzech upadków. Obydwa obozy mężczyzn wierzyły, że zapasy w tym stylu zapewnią im najuczciwszą walkę. Mężczyźni walczyli o $500.00 na bok. 1,500 fans, duży tłum jak na tamte czasy, turned