Historyk sportów walki i artysta sztuk walki
Posts about 19th Century professional wrestlers and matches.
W poniedziałek, Marzec 26, 1888, Joe Acton, który specjalizował się w catchwrestlingu, walczył z profesorem Williamem Millerem, australijski zapaśnik, i wojownik na gołe pięści, w grecko-rzymskim meczu zapaśniczym typu dwa z trzech upadków. Obydwa obozy mężczyzn wierzyły, że zapasy w tym stylu zapewnią im najuczciwszą walkę. Mężczyźni walczyli o $500.00 na bok. 1,500 fans, duży tłum jak na tamte czasy, turned
Piątek, Czerwiec 29, 1883, fourteen wrestlers paid $50 to enter a two-day tournament for a $500 championship belt and $500 prize. Richard K. Fox, owner and publisher of the Police Gazette, put up the prize money and belt. Fox avidly supported the promotion of both professional boxing and professional wrestling. While fourteen men attempted to enter the tournament, Fox
Październik 26, 1897, Martin “Farmer” Burns defended his American Heavyweight Wrestling Championship against Scottish catch wrestler Dan McLeod. Burns and McLeod were two of the top three or four catch-as-catch-can wrestlers in the United States at the time. 1,200 fans attended the match held at the Grand Opera House in Indianapolis, Indiana. Promoters often put a mat or heavy
While researching the history of the American Heavyweight Wrestling Championship (1881 – 1922), I discovered Evan “Strangler” Lewis’ early matches in Montana. Prior to researching this topic, I thought Lewis started his career by winning a 64-man wrestling tournament in Montana during 1882. Jednak, Lewis did not win the tournament. W maju 1882, Lewis wrestled in a Cornish wrestling tournament
Na sierpień 7, 1882, Mistrz amerykańskiej wagi ciężkiej w zapasach Edwin Bibby obronił tytuł przeciwko mistrzowi Anglii Joe Actonowi w Madison Square Garden w Nowym Jorku. Mężczyźni stoczyli pojedynek „catch as catch can” o mistrzostwo świata. Jednak, publiczność nie uznała zwycięzcy walki za mistrza świata. Publiczność uznała zwycięzcę za amerykańskiego zawodnika wagi ciężkiej
W 1897, Dan McLeod pokonał Martina „Farmera” Burnsa i zdobył tytuł American Heavyweight Wrestling Championship. Po klęsce, Burns walczył w niepełnym wymiarze godzin, zanim zaczął pełnić swoją główną rolę trenera zapasów. Over the next 30 lat, Burns trenował większość legalnych zapaśników catch w Stanach Zjednoczonych. Burns zaczął koncertować 1899, gdzie obaj zmagaliby się z przeciwnikiem
Edwina Bibby’ego i Duncana C. W styczniu Ross ustanowił pierwsze uznane mistrzostwa w zapasach zawodowych w Stanach Zjednoczonych 19, 1881. Mężczyźni walczyli w stylu catch-as-catch-can o mistrzostwo Ameryki w wadze ciężkiej. William Muldoon został mistrzem świata wagi ciężkiej dzięki porażce z Thiebaudem Bauerem 1880. Andre Christol przywiózł tytuł mistrza świata do Stanów Zjednoczonych w
W 1899, Jaskółka oknówka “Rolnik” Burns przechodził do roli zapaśnika na pół etatu i trenera na pełny etat. Jednym z jego najsłynniejszych uczniów był Frank Gotch, którego Burns pokonał tydzień po tym meczu. Burns był 38 lat i dwa lata wcześniej stracił mistrzostwo Ameryki w wadze ciężkiej. Burns połączył obie role podczas bardzo pracowitego grudniowego wieczoru
James Hiram McLaughlin jest pierwszym amerykańskim zawodowym zapaśnikiem. Podczas gdy ludzie walczyli zawodowo przed McLaughlinem, był pierwszym, który zarabiał na życie zawodowo wrestlingiem. McLaughlin rozpoczął karierę w zapasach 1860 w 16 roku życia, ale wojna secesyjna przerwała jego karierę na kilka lat. McLaughlin ponownie zaczął walczyć w 1866. Przez 1877,
Od momentu pojawienia się jako sport widowiskowy w drugiej połowie XIX wieku, promotorzy i zapaśnicy byli pod chmurą podejrzeń, że pracują nad swoimi meczami. Podczas gdy profesjonalne zapasy ostatecznie składałyby się prawie wyłącznie z inscenizowanych wystaw, wiele, jeśli nie większość, meczów było legalnymi konkursami przed 1915. Promotorzy i zapaśnicy poszli świetnie