Mooney Wrestling Luttbeg
W sobotę, 2 grudnia, 1893, lokalny instruktor boksu w Saint Louis i grecko-rzymski zapaśnik Mike Mooney spotkał Maxa Luttbega w Saint Louis’ Sala Rozrywki. Szum przed meczem skupiał się na tym, że Mooney nigdy nie przegra meczu zapaśniczego ani walki bokserskiej.
Mooney był uważany za lepszego zapaśnika grecko-rzymskiego, podczas gdy Luttbeg był lepszym zapaśnikiem typu catch-as-catch-can. W 19-stym wieku, często zdarzało się, że mecze toczyły się w różnych stylach podczas różnych upadków. In a 2 out of 3 spada mecz, można by zakwestionować jeden upadek w języku grecko-rzymskim, jedna jesień kwestionowała zasadę catch-as-catch-can, a druga jesień mogła dotyczyć jednego z tych stylów lub zupełnie innego stylu.
19XX wieku Św. Instruktor boksu Louis i wrestler Mike Mooney (Public Domain)
Na ten mecz, Luttbeg wygrał rzut monetą przed meczem. Walka będzie składać się z dwóch upadków rozegranych w stylu catch-as-catch-can i jednego upadku rozegranego w zapasach grecko-rzymskich, gdyby wszystkie trzy upadki były konieczne. Ten format faworyzowałby Luttbega, który reprezentował Klub Sportowy Pastime. Mike Mooney będzie reprezentował gimnazjum Missouri. Mecz byłby dla $100 na bok plus część wpływów z bramy. Ze względu na format meczu, Luttbeg był 5 do 4 faworytem w zakładach bukmacherskich.
Mecz toczył się tak, jak wszyscy oczekiwali, ale nie obyło się bez kontrowersji ze względu na decyzję sędziego. Sędzia Oysterholtz z South Side Saint Louis Turnverein Hall został wybrany do sędziowania walki Luttbeg-Moody.
Mooney początkowo nalegał, aby pierwszym upadkiem były zapasy grecko-rzymskie, ponieważ byłby w niekorzystnej sytuacji, gdyby walka zakończyła się wszystkimi trzema upadkami. Jednak, Luttbeg nie zgodził się z tą opinią. Mooney ostatecznie zaakceptował format pierwszej jesiennej rywalizacji typu catch-as-catch-can, drugi upadek dotyczył zapasów grecko-rzymskich, a trzeci upadek, Jeśli potrzebne, kwestionowana metoda połowu jako puszki.
Panowie rozpoczęli mecz od walki o 5 kilka minut przed tym, jak Luttbegowi udało się złapać pół Nelsona i utrzymać ciało. Luttbeg wykorzystał swoją wyższą pozycję i po kilku sekundach przewrócił Moody'ego na plecy. Sędzia przyznał upadek Luttbegowi, ale publiczność głośno protestowała.
Widzowie z boku maty, tam, gdzie zwrócone były ramiona Mooneya, nie wierzył, że ramiona Mooneya dotknęły ziemi. Jednak, Oysterholtz nie chciał ustąpić. Powiedział, że wie o wrestlingu tyle samo, co każdy inny człowiek w tym miejscu i że Luttbeg strzelił gola w upadku Mooneyowi. Jednak, Oysterholtz zrezygnował ze stanowiska sędziego po pierwszym upadku.
Wizualizacja artystyczna Maxa Luttbega, Instruktor zapasów catch-as-catch-can i zawodowy zapaśnik na pół etatu 1893 (Public Domain)
Po zabezpieczeniu pracownika lokalnej gazety, który będzie sędziował resztę walki, drugi upadek był kontynuowany, ale tym razem w stylu grecko-rzymskim. Mooney był znacznie lepszy w tym stylu i po zapasach 8 minuty zapewniły trzymanie ciała i rzuciły Luttbega na drugi upadek. Mecz zakończył się remisem po jednym upadku.
Niestety dla Mooneya, trzeci upadek był typu catch-as-catch-can. Luttbeg był po prostu za duży dla Mooneya w tym stylu. Później 7 protokół, Luttbegowi udało się chwycić i rzucić Mooneya na plecy po trzecim upadku i walce. Była to pierwsza odnotowana porażka Mooneya w meczu zapaśniczym.
Trendy wrestlingu faworyzowałyby styl Luttbega. Catch-as-catch-can praktycznie zastąpiłby wszystkie inne style w amerykańskim wrestlingu 1900. Poza nieudanym eksperymentem mającym na celu przywrócenie zapasów grecko-rzymskich 1915, był to raczej nowatorski styl na zawodowym ringu.
Mike Mooney czuł się dobrze, ponieważ jego głównym zajęciem było nauczanie mężczyzn boksu w gimnazjum w Missouri. Wraz z szaleństwem kultury fizycznej końca XIX wieku, co odzwierciedlałoby szaleństwo sprawności fizycznej w latach 70. i 80. XX wieku, Pod koniec XIX wieku trenerzy fizyczni mogli zarabiać na życie trenując ludzi.
William Muldoon odchodzi na emeryturę jako mistrz świata w wadze ciężkiej w zapasach 1889 otworzyć własną farmę treningową o nazwie Olympia w stanie Nowy Jork. Trening biznesmenów obciążał organizm znacznie lżej niż zawodowy boks czy zapasy.
You can leave a comment or ask a question about this or any post on my Facebook page lub Twitter profile.
Sources: Saint Louis Post-Dispatch, 30 listopada, 1893 edition, p. 6, 2 grudnia, 1893 edition, p. 8 i 3 grudnia, 1893 edition p. 1.
