Historyk sportów walki i artysta sztuk walki
Posts about professional wrestling in the 19th Century.
While researching the history of the American Heavyweight Wrestling Championship (1881 – 1922), I discovered Evan “Strangler” Lewis’ early matches in Montana. Prior to researching this topic, I thought Lewis started his career by winning a 64-man wrestling tournament in Montana during 1882. Jednak, Lewis did not win the tournament. W maju 1882, Lewis wrestled in a Cornish wrestling tournament
Na sierpień 7, 1882, Mistrz amerykańskiej wagi ciężkiej w zapasach Edwin Bibby obronił tytuł przeciwko mistrzowi Anglii Joe Actonowi w Madison Square Garden w Nowym Jorku. Mężczyźni stoczyli pojedynek „catch as catch can” o mistrzostwo świata. Jednak, publiczność nie uznała zwycięzcy walki za mistrza świata. Publiczność uznała zwycięzcę za amerykańskiego zawodnika wagi ciężkiej
W 1897, Dan McLeod pokonał Martina „Farmera” Burnsa i zdobył tytuł American Heavyweight Wrestling Championship. Po klęsce, Burns walczył w niepełnym wymiarze godzin, zanim zaczął pełnić swoją główną rolę trenera zapasów. Over the next 30 lat, Burns trenował większość legalnych zapaśników catch w Stanach Zjednoczonych. Burns zaczął koncertować 1899, gdzie obaj zmagaliby się z przeciwnikiem
Edwina Bibby’ego i Duncana C. W styczniu Ross ustanowił pierwsze uznane mistrzostwa w zapasach zawodowych w Stanach Zjednoczonych 19, 1881. Mężczyźni walczyli w stylu catch-as-catch-can o mistrzostwo Ameryki w wadze ciężkiej. William Muldoon został mistrzem świata wagi ciężkiej dzięki porażce z Thiebaudem Bauerem 1880. Andre Christol przywiózł tytuł mistrza świata do Stanów Zjednoczonych w
W 1899, Jaskółka oknówka “Rolnik” Burns przechodził do roli zapaśnika na pół etatu i trenera na pełny etat. Jednym z jego najsłynniejszych uczniów był Frank Gotch, którego Burns pokonał tydzień po tym meczu. Burns był 38 lat i dwa lata wcześniej stracił mistrzostwo Ameryki w wadze ciężkiej. Burns połączył obie role podczas bardzo pracowitego grudniowego wieczoru
James Hiram McLaughlin jest pierwszym amerykańskim zawodowym zapaśnikiem. Podczas gdy ludzie walczyli zawodowo przed McLaughlinem, był pierwszym, który zarabiał na życie zawodowo wrestlingiem. McLaughlin rozpoczął karierę w zapasach 1860 w 16 roku życia, ale wojna secesyjna przerwała jego karierę na kilka lat. McLaughlin ponownie zaczął walczyć w 1866. Przez 1877,
Od momentu pojawienia się jako sport widowiskowy w drugiej połowie XIX wieku, promotorzy i zapaśnicy byli pod chmurą podejrzeń, że pracują nad swoimi meczami. Podczas gdy profesjonalne zapasy ostatecznie składałyby się prawie wyłącznie z inscenizowanych wystaw, wiele, jeśli nie większość, meczów było legalnymi konkursami przed 1915. Promotorzy i zapaśnicy poszli świetnie
W 1894, Jaskółka oknówka “Rolnik” Burns przygotowywał się do walki z Evan “Dusiciel” Lewis dla American Heavyweight Wrestling Championship. Kiedy Burns wkraczał w rozkwit, Lewis był na szczycie amerykańskiego profesjonalnego wrestlingu od 5 lat. Lewis zmagał się również z lepkim stylem z naciskiem na chwyty poddania. Burns musiałby być przygotowany na trudny konkurs, który mógłby?
W sobotę, 2 grudnia, 1893, lokalny instruktor boksu w Saint Louis i grecko-rzymski zapaśnik Mike Mooney spotkał Maxa Luttbega w Saint Louis’ Sala Rozrywki. Szum przed meczem skupiał się na tym, że Mooney nigdy nie przegra meczu zapaśniczego ani walki bokserskiej. Mooney był uważany za lepszego zapaśnika grecko-rzymskiego, podczas gdy Luttbeg był lepszym zapaśnikiem typu catch-as-catch-can. W 19-stym wieku, było to powszechne w przypadku meczów
Kiedy William Muldoon wycofał się z wrestlingu w 1889, zamierzał dla swojego protegowanego, Ernsta Roebera, zostać nowym mistrzem świata w wadze ciężkiej w zapasach. Od Muldoon zawsze bronił swoich mistrzostw w grecko-rzymskim stylu zapaśniczym, jego wybór miał sens. Roeber był wówczas prawdopodobnie najlepszym grecko-rzymskim zapaśnikiem w Ameryce. Jednak, fanów wrestlingu i dziennikarza, obejmujące ten sport,