سام لانگفورد کوس Battlin’ جیم جانسون

روز سه شنبه, دسامبر 12, 1916, سام لنگفورد دفاع کرد “Colored World Heavyweight Boxing Championship”, که او در ماه فوریه از سام مک وی برنده شد 1916. میان 1904 و 1919, بهترین بوکسورهای آفریقایی-آمریکایی, یا کانادایی های سیاه مانند لنگفورد, گیر کرده بودند که با هم جنگیدند “رنگی” قهرمانی.

اگر یک مبارز سفید پوست با آنها می جنگید, این فقط به منظور توسعه شهرت خود برای مبارزه با قهرمان فعلی بود. پیتر جکسون قهرمان بدون سلطنت عصر خود بود. “آقایان” جیم کوربت با جکسون جنگید تا ثابت کند خود را شایسته جنگ با جان ال. سالیوان. هنگامی که کوربت عنوان خود را از جان ال. سالیوان, however, او حاضر نشد “از خط رنگ عبور کنید” و با جکسون بجنگید.

سام لنگفورد و دیگر مبارزان بزرگ همین سرنوشت را متحمل شدند حتی پس از اینکه قهرمان اول آفریقایی-آمریکایی جک جانسون عنوان قهرمانی جهان را بدست آورد 1908. آنها مجبور شدند برای پول اندک با یکدیگر بجنگند. Consequently, آنها خیلی بیشتر از حد لازم جنگیدند تا گرسنه نمانند در حالی که مبارزان کم استعداد درآمد بیشتری کسب می کنند.

لانگفورد به طور متوسط ​​در هر ماه یک یا دو مبارزه انجام داد 1916. In December 1916, لانگفورد با بتلین مطابقت داشت’ جیم جانسون در New York’s Future City Athletic Club. جیم جانسون یک مبارز شایسته بود اما در برابر بهترین جنگنده های آفریقایی-آمریکایی شکست خورد.

جانسون از نظر اندازه و سن دارای مزیت بود. جانسون 5’11 ایستاد’ و وزن 218 پوند. او همچنین 4 سال جوان تر در 29 سال.

Langford, که در وزن کم وزن جنگید (147 پوند), stood 5’06” و وزن 210 پوند برای این مبارزه. <طول bbox_x = "543" bbox_y = "1494" bbox_w = "56" bbox_h = "20" fsize = "14" fweight = "3" قرمز = "255" سبز = "255" آبی = "255" آلفا = ", سطح مهارت لانگفورد بسیار بالاتر از سطح جیم جانسون بود.

جانسون بازی بود و سعی کرد ضربه های سنگینی به لانگفورد بزند. او در نهایت به هوای زیادی برخورد کرد و به لانگفورد بسیار کمی برخورد کرد. لانگفورد کمی از راه دور می شود و با حملات خیلی سریعتر ضد حمله می کند.

علی رغم تسلط لنگفورد, از آنجا که تصمیمات در آن زمان در نیویورک مجاز نبودند ، مسابقه به تساوی دوازده دور انجامید. لنگفورد به امید جانسون مبنی بر آویختن زنگ آخر پایان داد, وقتی جانسون را با چپ به شکم زد. همانطور که دیافراگم جانسون خراب شد و علائم آشکاری را نشان داد, لنگفورد شب خود را با عبور از راست به فک به پایان رساند.

لنگفورد به جنگ ادامه داد تا اینکه 1922, وقتی تقریباً بود 40 سال. او هرگز نبرد با جانسون یا جانشینانش را تأمین نکرد. The “سد رنگ” برای محافظت از قهرمانان در برابر خطرناکترین رقیب آن زمان مورد استفاده قرار گرفت.

Langford, که در مارس متولد شد 4, 1883, در نوا اسکوشیا تا چند ماه قبل از تولد 73 سالگی اش در ژانویه زندگی می کرد 12, 1956.

Ironically, جیم جانسون با جک جانسون مبارزه قهرمانی را تضمین کرد. در اولین مبارزه عنوان بین مبارزان سیاه, جانسون با جک جانسون جنگید. جک جانسون در آن زمان در اروپا در تبعید بود. روزنامه ها گزارش دادند که به نظر می رسد قرعه کشی نمایشگاهی بین این دو نفر بوده است.

جیم جانسون قصد داشت یک بار دیگر در لاول با سام لنگفورد بجنگد, اواخر ماساچوست 1918 اما همه گیری آنفولانزای اسپانیایی باعث شد که جنگ به تأخیر بیفتد. در راه رفتن به سایت, جانسون به آنفولانزای اسپانیایی مبتلا شد و چند روز را در یک دانویل گذراند, بیمارستان ویرجینیا. جانسون در ماه نوامبر بر اثر آنفولانزا و ذات الریه درگذشت 6, 1918.

آیا سام لنگفورد معامله خام گرفت؟? چرا و چرا نه? شما می توانید در مورد این یا هر پست در بخش نظرات زیر یا در مورد من نظر بگذارید یا سوالی بپرسید صفحه فیس بوک یا مشخصات توییتر.

Sources: خیابان. لوئیس پست دیسپچ, ژانویه 4, 1916, P. 16 و خیابان. Louis Star-Times, دسامبر 13, 1916 edition, P. 13

Pin It