Historyk sportów walki i artysta sztuk walki
Posts about catch-as-catch-can or catch wrestling matches, the dominant style of wrestling in the United States after 1890.
Kiedy William Muldoon wycofał się z wrestlingu w 1889, zamierzał dla swojego protegowanego, Ernsta Roebera, zostać nowym mistrzem świata w wadze ciężkiej w zapasach. Od Muldoon zawsze bronił swoich mistrzostw w grecko-rzymskim stylu zapaśniczym, jego wybór miał sens. Roeber był wówczas prawdopodobnie najlepszym grecko-rzymskim zapaśnikiem w Ameryce. Jednak, fanów wrestlingu i dziennikarza, obejmujące ten sport,
Willard “Dziki Bill” Longson urodził się w Salt Lake City, Utah, on June 8, 1906 ale większość swojego dorosłego życia spędził w St.. Louis, Missouri. Po rozpoczęciu kariery jako zawodowy zapaśnik w 1931, Longson znalazł pracę dla Tom Packs w St. Louis. Tak naprawdę nigdy nie wyjechał, ponieważ do końca był to jego główna baza wypadowa
W niedawnym poście, Pisałem o nieudanej próbie pokonania Evana przez Charlesa Greena “Dusiciel” Lewis in 1889. Rok później, Green odniósł większy sukces z inną legendą amerykańskiego wrestlingu, Jaskółka oknówka “Rolnik” Oparzenia. Wkrótce 29-letni Burns był doskonałym zapaśnikiem, ale nie był jeszcze na poziomie Evana Lewisa. Jednak, musiałby być na szczycie 10
Dominacja Gold Dust Trio w wrestlingu od początku do połowy lat dwudziestych XX wieku wywołała wiele niechęci do innych zapaśników i promotorów. Ta zawodowa zazdrość doprowadziła do słynnego podwójnego dośrodkowania 1925. Od tego momentu, the world title was disputed as Joe Stecher held one version, while Ed “Dusiciel” Lewis held the other version. Due to the real resentment
The following excerpt is from my new book Double Crossing the Gold Dust Trio, which will be out this summer. During the summer (of 1921), the Zbyszko brothers received word that their mother was gravely ill. Making quick preparation, they let Curley and the other promoters know they would be leaving as soon as they could arrange passage on a
Charlesa Greena, utalentowany angielski zapaśnik typu catch-as-catch-can, pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku udał się do Stanów Zjednoczonych, aby walczyć z najlepszymi amerykańskimi zapaśnikami. Green dostał swoją szansę w lipcu 21, 1889, kiedy walczył z amerykańskim mistrzem wagi ciężkiej Catch-as-Catch-Can Evanem Lewisem. Aby przygotować się do tego meczu, Pod koniec czerwca Green stoczył walkę handicapową z czeladnikiem Bertem Schellerem. Urodził się Scheller
Niezależnie od tego, czy było to oszustwo, czy próba zorganizowania legalnej rywalizacji, Próba Paula Bowsera zapewnienia meczu pomiędzy Joe Stecherem a Joe Malcewiczem niemal doprowadziła do zamieszek w marcu 11, 1926. Wydarzenia z poprzedniego roku faktycznie zapoczątkowały tę klęskę. Od końca 1922, Gold Dust Trio Ed “Dusiciel” Chwytak, jego
Tom Jenkins miał zaszczyt być jedynym zapaśnikiem, który wielokrotnie pokonał Franka Gotcha. Jenkins i Gotch zamienili się tytułami American Heavyweight Wrestling Championship pomiędzy 1902 i 1906. W momencie tego meczu, Jenkins ponownie został mistrzem. Fred Beell przez ostatnie kilka miesięcy zabiegał o walkę z Jenkinsem. Beell w końcu przekonał do tego Jenkinsa
W 33. urodziny Joe Actona, Marzec 8, 1885, walczył z rodakiem Tomem Cannonem w meczu 2 z 3 upadków w Sportsman Park w Nowym Orleanie, Louisiana. Acton i Cannon mieli długą wspólną historię. Obaj mężczyźni urodzili się wcześnie w Anglii 1952. Cannon urodził się miesiąc później niż Acton, w kwietniu 19, 1852. Obaj mężczyźni rozpoczęli zapasy w
Earl Caddock miał stosunkowo krótką, ale bogatą karierę w zapasach zawodowych na przełomie lat 1910. i 20. XX wieku. Zadebiutował zawodowo w 1915 po zdobyciu trzech tytułów krajowych AAU w zapasach amatorskich, Do czasu Caddock walczył wyłącznie zawodowo 1922. Jednak, zostałby uznany za mistrza świata po pokonaniu Joe Stechera w kwietniu 1917. Caddock straciłby tytuł z powrotem