Historyk sportów walki i artysta sztuk walki
Posts about catch-as-catch-can or catch wrestling matches, the dominant style of wrestling in the United States after 1890.
Edwina Bibby’ego i Duncana C. W styczniu Ross ustanowił pierwsze uznane mistrzostwa w zapasach zawodowych w Stanach Zjednoczonych 19, 1881. Mężczyźni walczyli w stylu catch-as-catch-can o mistrzostwo Ameryki w wadze ciężkiej. William Muldoon został mistrzem świata wagi ciężkiej dzięki porażce z Thiebaudem Bauerem 1880. Andre Christol przywiózł tytuł mistrza świata do Stanów Zjednoczonych w
W swojej książce Hooker, Lou Thesz napisał o rywalizacji dwóch swoich ulubionych zapaśników, Joe Stecher i Ed “Dusiciel” Chwytak. Stecher i Lewis stali się dwoma najlepszymi legalnymi zawodowymi zapaśnikami lat 1910-tych. Każdy z nich mógłby pokonać każdego innego zapaśnika w tym czasie w legalnej walce lub “shoot”. Mężczyźni walczyli po trzy długie dystanse, nudne konkursy
Przed utworzeniem ustroju terytorialnego w 1948, Promotorzy pro wrestlingu walczyli ze sobą o kontrolę nad mistrzostwami świata. Awansowanie mistrza świata doprowadziło do większych bramek, więc większość promotorów chciała kontrolować mistrzostwa. W latach 30. XX wieku, promotorzy zawierali między sobą porozumienia, ale często były one krótkotrwałe. Kiedy jeden z promotorów poczuł się urażony, myśl
W 1899, Jaskółka oknówka “Rolnik” Burns przechodził do roli zapaśnika na pół etatu i trenera na pełny etat. Jednym z jego najsłynniejszych uczniów był Frank Gotch, którego Burns pokonał tydzień po tym meczu. Burns był 38 lat i dwa lata wcześniej stracił mistrzostwo Ameryki w wadze ciężkiej. Burns połączył obie role podczas bardzo pracowitego grudniowego wieczoru
Kto jest największym legalnym zawodowym zapaśnikiem w Stanach Zjednoczonych? How do you determine it when wrestlers “worked” or cooperated with each other in matches since the sports emergence in the 1860s? . I examined the records and stories around the American, British, Polish, and Turkish wrestlers, who wrestled in the United States between 1870 i 1915
Williama Hayesa Shawa, który przez większość swojej kariery zapaśniczej walczył jako Pat O'Shocker, znalazł się w centrum uwagi 1933. O’Shocker nie szukał jednak tego rodzaju sławy. W gazetach donoszono o tym, jak promotorzy wrestlingu próbowali wykorzystać O’Shockera w planowanym double-crossie. Joseph “Toots” Mondt zarezerwował zapaśników z Nowego Jorku i zgodził się z tym
W 1933, about 10 lat w swojej karierze zapaśniczej, Jim Browning zdobyłby tytuł mistrza świata. Rozpoczął karierę w Kansas i rodzinnym stanie Missouri, Browning musiałby opuścić te znajome tereny, jeśli zamierzał osiągnąć najwyższy szczyt w wrestlingu zawodowym. Ponieważ mistrzowie świata musieli podróżować po kraju, i często międzynarodowym, tytuł mistrza świata brzmiał
Pisałem już kiedyś, że Fall Guys: Problematycznym źródłem są Barnums of Bounce autorstwa Marcusa Griffina. Chociaż Griffin ma poufną wiedzę, ponieważ pracował w biurze promocyjnym Buffalo w latach trzydziestych XX wieku, napisał książkę w celu zemsty na promotorach, którzy go zwolnili. Książka zawiera informacje oparte na faktach przemieszane z ciekawostkami
In the early 1920s, Christos Theofilou zaczął walczyć jako Jim Londos po kilku latach bycia sztuczką “Zapasowy tynkarz”. Londos prawdopodobnie nie zdawał sobie sprawy, że zmiana nazwy będzie pierwszym krokiem do stania się największą atrakcją kasową wrestlingu zawodowego lat 30.. Drugim krokiem było pojawienie się jako głównego zapaśnika w St. Louis. Urodzony w
W lipcu 4, 1922, Alan Eustace otrzymał szansę na walkę o tytuł mistrza świata w wadze ciężkiej Eda “Dusiciel” Chwytak. Eustachy, mistrz Kansas, wygrał mecz kwalifikacyjny z “Rolnik” Bailey’a w marcu 1922 zakwalifikować się do meczu z Lewisem. 31-letni Eustachy był w tym samym wieku co “Dusiciel” Lewis, ale Lewis był znacznie bardziej doświadczony. Debiut o godz 14 lat,