The Mad Doctor Meets the Somnambulist
What happens is the first commercially successful art film. The Cabinet of Dr. Caligari (1920) was released in January 1920 becoming a German and international sensation. Այն նշանավորեց գերմանական կինոյի վերածննդի սկիզբը 1920-ականներին
The German Expressionist Movement in German art strongly influenced this film. Էքսպրեսիոնիստ նկարիչները նկարում էին շինություններ, որոնք թեքված էին կենտ անկյուններով, oddly shaped furniture, եւ այլն:.
The film’s set design reflected this style of composition. Buildings, doors and streets all slope at odd angles or are irregular shapes. Furniture is also oddly shaped. Chairs seats are six feet in the air, bookcases lean and chairs have irregular backs.
Lobby Card from Dr. Caligari from 1921 – Courtesy of Wikpedia Commons
Robert Weine filmed in a standard continuity format making the story understandable to the average viewer. The story itself is a horror and detective story told from one man’s perspective, a story within a story.
A mysterious stranger named Dr. Caligari, խաղում է Վերներ Կրաուսը, գալիս է Հոլսթենվոլ՝ ցուցադրելու քնաբեր Չեզարեին, portrayed by Conrad Veidt. A somnambulist sleeps for days on end. Կալագարին ասում է, որ Չեզարեն քնել է 20 մինչեւ 30 տարի. Coincidentally or not, a series of murders occur once Caligari and Cesare arrive in Hollstenwall.
Street Scene from The Cabinet of Dr. Caligari
The protagonist of the film is Francis (Friedrich Feher), who is in love with Jane (Lil Dagover). Անհայտ հրեաները սպանում են Ֆրենսիսին’ ընկերը, որը Ֆրենսիսին առաջնորդում է հետապնդելու Dr. Caligari, ով Ֆրանցիսկոսը կարծում է, որ պատասխանատու է սպանության համար.
Ֆրենսիսի և Կալիգարիի միջև շարունակական լարվածությունը մղում է պատմությունը, which is complicated by Cesare’s infatuation with Jane, Francis’ love interest.
Վեյնը նկարահանել է «Ես չեմ փչացնեմ քեզ համար»:. Հանս Յանովիցը և Կարլ Մայերը գրել են ֆիլմը և կտրականապես դեմ են եղել Վեյնի փոփոխություններին. Վայնը չէր հավատում, որ հանդիսատեսը կընդունի ֆիլմը առանց շրջադարձային ավարտի.
You will want to view this movie on the Special Collector’s Edition DVD, which restored the film to its original speed of 18 feet per second. American films were shot at 24 feet per second. When the original copies for video distribution were made, a copy of the film was recorded on a 24 feet per second projector. The recording at a different speed made the film look a bit quirky and rushed. The film actually has a very deliberate pace, when viewed at the proper projection speed.
The Expressionist scenery will distract you at first. When I first watched the film about ten years ago for a college class, my wife and kids thought I was watching some 1960s psychedelic drug film. Even after explaining Expressionism, they thought it was odd. All three of my children have watched the film to mixed reviews. I will let you decide on the film yourself.
Update: I recently saw the restored version on Netflix. I recommend this copy also.
You can leave a comment or ask a question about this or any post on my Facebook page իսկ Twitter profile.
Pin It
