นักประวัติศาสตร์กีฬาการต่อสู้และศิลปะการป้องกันตัว
Posts about 20th Century wrestlers, wrestling matches, and wrestling films.
ในช่วงต้นทศวรรษ 1920, เท็กซ์ ริกคาร์ด ประกาศสงครามกับอดีตคู่หูโปรโมตมวยของเขา, แจ็ค เคอร์ลีย์. Curley เลื่อนตำแหน่งมวยปล้ำอาชีพในนิวยอร์กซิตี้. เขายังจัดผู้สนับสนุนในเมืองใหญ่เช่นบอสตันและเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก. หลุยส์เข้าสู่ความไว้วางใจมวยปล้ำ. ความไว้วางใจควบคุมการแข่งขัน World Heavyweight Wrestling Championship. ความไว้วางใจทำให้นักมวยปล้ำคนใดแข็งตัว, ที่ไม่ยอมไปด้วย
โพสต์ของสัปดาห์นี้เป็นคำสารภาพ. สำหรับปี, ฉันได้เขียนว่า Frank Gotch เป็นนักมวยปล้ำเพียงคนเดียวที่เอาชนะ Stanislaus Zbyszko ในระหว่างการทัวร์อเมริกาครั้งแรกระหว่าง 1909 และ 1914. ฉันเพิ่งอ่าน Wrestling in the Garden, Volume 1: 1875 ไปยัง 1939; การต่อสู้เพื่อนิวยอร์ก - ได้ผล, ยิงและไม้กางเขนคู่ (affiliate link) โดย
Joe Stecher จับภาพแชมป์มวยปล้ำโลกจาก Earl Caddock เป็นภาพยนตร์มวยปล้ำอาชีพที่เก่าแก่ที่สุดที่มีอยู่. อนาถ, โปรโมเตอร์ถ่ายทำแมตช์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในช่วงทศวรรษ 1910 และ 1920 รวมถึงแมตช์ที่สองของ Frank Gotch-Georg Hackenshmidt, แต่พวกมันเน่าเปื่อยอยู่ในที่เก็บของ. เจ้าหน้าที่กล้องถ่ายทำ Ed “Strangler” Lewis vs. เวย์น “บิ๊ก” มันน์, สเตเชอร์ vs. Stanislaus Zbyszko, และการแข่งขันการกลับมารวมกันอีกครั้ง
นิทานในตำนานเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับ Joe Stecher เกี่ยวข้องกับการแข่งขันที่ถูกต้องตามกฎหมายที่เขามีกับ Martin คนหนึ่ง “ชาวนา” นักมวยปล้ำเบิร์นส์, เมื่อ Stecher แทบจะไม่ได้ออกจากโรงเรียนมัธยมปลาย. เบิร์นส์ได้ยินเกี่ยวกับชื่อเสียงที่เพิ่มขึ้นของ Stecher และตัดสินใจทดสอบเขากับนักมวยปล้ำคนหนึ่งของเขา. สำหรับปี, ฉันคิดว่า Stecher เอาชนะ Yusif Mahmout แต่จริงๆ แล้วเขาปล้ำ Yussif Hussane. The
ในหนังสือของเขาเชื่องช้า, Lou Thesz เขียนเกี่ยวกับการแข่งขันระหว่างนักมวยปล้ำคนโปรดสองคนของเขา, โจ สเตเชอร์ และเอ็ด “เค้นคอ” ลูอิส. Stecher และ Lewis จะกลายเป็นนักมวยปล้ำอาชีพที่ถูกต้องตามกฎหมายที่ดีที่สุดสองคนแห่งทศวรรษ 1910. ชายคนใดคนหนึ่งสามารถเอาชนะนักมวยปล้ำคนอื่น ๆ ทุกคนได้ในการแข่งขันที่ถูกต้องตามกฎหมายหรือ “shoot”. พวกผู้ชายปล้ำสามยาว, การแข่งขันที่น่าเบื่อ
ก่อนที่จะมีการสร้างระบบอาณาเขตใน 1948, โปรโมเตอร์มวยปล้ำอาชีพต่อสู้กันเพื่อครองแชมป์โลก. การเลื่อนตำแหน่งแชมป์โลกนำไปสู่ประตูที่ใหญ่ขึ้น, ผู้สนับสนุนส่วนใหญ่จึงต้องการควบคุมแชมป์. ในช่วงทศวรรษที่ 1930, ผู้สนับสนุนจะทำข้อตกลงระหว่างกัน แต่มักจะเกิดขึ้นเพียงชั่วคราว. เมื่อโปรโมเตอร์คนหนึ่งถูกขุ่นเคือง, คิด
ใครคือนักมวยปล้ำอาชีพที่ถูกกฎหมายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่จะต่อสู้ในสหรัฐอเมริกา? คุณจะทราบได้อย่างไรเมื่อนักมวยปล้ำ “worked” หรือร่วมมือกันในการแข่งขันตั้งแต่มีกีฬามาในคริสต์ทศวรรษ 1860? . ฉันตรวจสอบบันทึกและเรื่องราวต่างๆ ทั่วอเมริกา, อังกฤษ, ขัด, และนักมวยปล้ำชาวตุรกี, ซึ่งปล้ำกันที่สหรัฐอเมริการะหว่าง 1870 และ 1915
วิลเลียม เฮย์ส ชอว์, ผู้ปล้ำในฐานะ Pat O'Shocker ตลอดอาชีพมวยปล้ำส่วนใหญ่ของเขา, พบว่าตัวเองเป็นที่จับตามองใน 1933. O'Shocker ไม่ได้มองหาชื่อเสียงประเภทนี้. หนังสือพิมพ์มีเรื่องราวเกี่ยวกับวิธีที่ผู้ก่อการมวยปล้ำพยายามใช้ O'Shocker ใน double-cross ที่วางแผนไว้. โจเซฟ “Toots” Mondt จองนักมวยปล้ำออกจากนิวยอร์กและสอดคล้องกับ
<ช่วง bbox_x = "359" bbox_y = "1470" bbox_w = "12" bbox_h = "20" fsize fweight = "14" = "3" สีแดง = "255" สีเขียว = "255" สีฟ้า = "255" อัลฟา = " 1933, about 10 หลายปีในอาชีพมวยปล้ำของเขา, จิม บราวนิ่งจะคว้าแชมป์โลก. เริ่มต้นอาชีพของเขาในแคนซัสและรัฐมิสซูรีซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขา, บราวนิ่งจะต้องละทิ้งบริเวณที่คุ้นเคยเหล่านี้, หากเขาตั้งใจที่จะไปถึงจุดสูงสุดในมวยปล้ำอาชีพ. เพราะแชมป์โลกต้องทัวร์ระดับประเทศ, และบ่อยครั้งในระดับสากล, ชื่อโลกคือ
ฉันเคยเขียนไว้ในอดีตว่า Fall Guys: The Barnums of Bounce โดย Marcus Griffin เป็นแหล่งปัญหา. ในขณะที่กริฟฟินมีความรู้วงในเนื่องจากช่วงเวลาที่เขาอยู่ในสำนักงานส่งเสริมการขายบัฟฟาโลในช่วงทศวรรษที่ 1930, เขาเขียนหนังสือเล่มนี้โดยมีจุดประสงค์เพื่อแก้แค้นผู้สนับสนุนที่ไล่เขาออก. หนังสือมีข้อเท็จจริงปะปนกับความน่าสนใจ