นักประวัติศาสตร์กีฬาการต่อสู้และศิลปะการป้องกันตัว
Posts about early Twentieth Century professional wrestling.
นิทานในตำนานเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับ Joe Stecher เกี่ยวข้องกับการแข่งขันที่ถูกต้องตามกฎหมายที่เขามีกับ Martin คนหนึ่ง “ชาวนา” นักมวยปล้ำเบิร์นส์, เมื่อ Stecher แทบจะไม่ได้ออกจากโรงเรียนมัธยมปลาย. เบิร์นส์ได้ยินเกี่ยวกับชื่อเสียงที่เพิ่มขึ้นของ Stecher และตัดสินใจทดสอบเขากับนักมวยปล้ำคนหนึ่งของเขา. สำหรับปี, ฉันคิดว่า Stecher เอาชนะ Yusif Mahmout แต่จริงๆ แล้วเขาปล้ำ Yussif Hussane. The
ในหนังสือของเขาเชื่องช้า, Lou Thesz เขียนเกี่ยวกับการแข่งขันระหว่างนักมวยปล้ำคนโปรดสองคนของเขา, โจ สเตเชอร์ และเอ็ด “เค้นคอ” ลูอิส. Stecher และ Lewis จะกลายเป็นนักมวยปล้ำอาชีพที่ถูกต้องตามกฎหมายที่ดีที่สุดสองคนแห่งทศวรรษ 1910. ชายคนใดคนหนึ่งสามารถเอาชนะนักมวยปล้ำคนอื่น ๆ ทุกคนได้ในการแข่งขันที่ถูกต้องตามกฎหมายหรือ “shoot”. พวกผู้ชายปล้ำสามยาว, การแข่งขันที่น่าเบื่อ
ก่อนที่จะมีการสร้างระบบอาณาเขตใน 1948, โปรโมเตอร์มวยปล้ำอาชีพต่อสู้กันเพื่อครองแชมป์โลก. การเลื่อนตำแหน่งแชมป์โลกนำไปสู่ประตูที่ใหญ่ขึ้น, ผู้สนับสนุนส่วนใหญ่จึงต้องการควบคุมแชมป์. ในช่วงทศวรรษที่ 1930, ผู้สนับสนุนจะทำข้อตกลงระหว่างกัน แต่มักจะเกิดขึ้นเพียงชั่วคราว. เมื่อโปรโมเตอร์คนหนึ่งถูกขุ่นเคือง, คิด
ใครคือนักมวยปล้ำอาชีพที่ถูกกฎหมายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่จะต่อสู้ในสหรัฐอเมริกา? คุณจะทราบได้อย่างไรเมื่อนักมวยปล้ำ “worked” หรือร่วมมือกันในการแข่งขันตั้งแต่มีกีฬามาในคริสต์ทศวรรษ 1860? . ฉันตรวจสอบบันทึกและเรื่องราวต่างๆ ทั่วอเมริกา, อังกฤษ, ขัด, และนักมวยปล้ำชาวตุรกี, ซึ่งปล้ำกันที่สหรัฐอเมริการะหว่าง 1870 และ 1915
วิลเลียม เฮย์ส ชอว์, ผู้ปล้ำในฐานะ Pat O'Shocker ตลอดอาชีพมวยปล้ำส่วนใหญ่ของเขา, พบว่าตัวเองเป็นที่จับตามองใน 1933. O'Shocker ไม่ได้มองหาชื่อเสียงประเภทนี้. หนังสือพิมพ์มีเรื่องราวเกี่ยวกับวิธีที่ผู้ก่อการมวยปล้ำพยายามใช้ O'Shocker ใน double-cross ที่วางแผนไว้. โจเซฟ “Toots” Mondt จองนักมวยปล้ำออกจากนิวยอร์กและสอดคล้องกับ
<ช่วง bbox_x = "359" bbox_y = "1470" bbox_w = "12" bbox_h = "20" fsize fweight = "14" = "3" สีแดง = "255" สีเขียว = "255" สีฟ้า = "255" อัลฟา = " 1933, about 10 หลายปีในอาชีพมวยปล้ำของเขา, จิม บราวนิ่งจะคว้าแชมป์โลก. เริ่มต้นอาชีพของเขาในแคนซัสและรัฐมิสซูรีซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขา, บราวนิ่งจะต้องละทิ้งบริเวณที่คุ้นเคยเหล่านี้, หากเขาตั้งใจที่จะไปถึงจุดสูงสุดในมวยปล้ำอาชีพ. เพราะแชมป์โลกต้องทัวร์ระดับประเทศ, และบ่อยครั้งในระดับสากล, ชื่อโลกคือ
ฉันเคยเขียนไว้ในอดีตว่า Fall Guys: The Barnums of Bounce โดย Marcus Griffin เป็นแหล่งปัญหา. ในขณะที่กริฟฟินมีความรู้วงในเนื่องจากช่วงเวลาที่เขาอยู่ในสำนักงานส่งเสริมการขายบัฟฟาโลในช่วงทศวรรษที่ 1930, เขาเขียนหนังสือเล่มนี้โดยมีจุดประสงค์เพื่อแก้แค้นผู้สนับสนุนที่ไล่เขาออก. หนังสือมีข้อเท็จจริงปะปนกับความน่าสนใจ
In the early 1920s, Christos Theofilou เริ่มมวยปล้ำในฐานะ Jim Londos หลังจากเป็นลูกเล่นมาหลายปี “นักมวยปล้ำ”. ลอนดอนอาจไม่ทราบว่าการเปลี่ยนชื่อจะเป็นก้าวแรกในการทำให้เขากลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ทำรายได้ทะลุบ็อกซ์ออฟฟิศที่ใหญ่ที่สุดในช่วงทศวรรษที่ 1930 ของมวยปล้ำอาชีพ. ขั้นตอนที่สองคือการปรากฏตัวของเขาในฐานะนักมวยปล้ำรายการหลักในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก. หลุยส์. เกิดใน
กรกฏาคม 4, 1922, อลัน ยูซตาส คว้าแชมป์โลกรุ่นเฮฟวี่เวต เอ็ด “เค้นคอ” ลูอิส. ยูสทัส, แชมป์แคนซัส, ชนะการแข่งขันรอบคัดเลือกด้วย “ชาวนา” เบลีย์ในเดือนมีนาคม 1922 เพื่อผ่านเข้ารอบการแข่งขันกับลูอิส. 31-ยูซตาสวัยขวบขวบก็อายุพอๆ กัน “เค้นคอ” ลูอิสแต่ลูอิสมีประสบการณ์มากกว่ามาก. เปิดตัวที่ 14 ปีของอายุ,
ในช่วงต้นเดือน 1915, Sam Rachmann promoted the New York International Wrestling Tournament with the intention of replacing retired World Heavyweight Wrestling Champion Frank Gotch. Rachmann believed no one could defeat Aleksander “อเล็กซ์” Aberg, Rachmann’s handpicked successor to Gotch, in Greco-Roman wrestling. Rachmann’s challenge was catch-as-catch-can was the dominant wrestling style in America. To get around this challenge, Rachmann recruited international