นักประวัติศาสตร์กีฬาการต่อสู้และศิลปะการป้องกันตัว
โพสต์เกี่ยวกับการแข่งขันมวยปล้ำกรีก-โรมัน และมวยปล้ำรูปแบบอื่นๆ เช่น มวยปล้ำแบบคอและศอก, มวยปล้ำข้าง, มวยปล้ำคอร์นิช, เป็นต้น.
เมื่อเดือนมีนาคม 10, 1870, ผู้พัน James Hiram McLaughlin แข่งขันในคืนสุดท้ายของการแข่งขันมวยปล้ำนานาชาติที่เมืองดีทรอยต์, มิชิแกน. การแข่งขันดำเนินไปเกือบสองเดือนก่อนรอบชิงชนะเลิศในวันที่ 10 มีนาคม. นักประวัติศาสตร์มวยปล้ำมักให้เครดิต J. H. McLaughlin ในฐานะนักมวยปล้ำอาชีพคนแรกที่ใช้ชีวิตเพียงเพื่อรายได้ของเขาในฐานะนักมวยปล้ำอาชีพ. นักมวยปล้ำอาชีพส่วนใหญ่
หนึ่งในสุภาษิตที่เก่าแก่ที่สุดในกีฬาการต่อสู้คือ “ผู้ชายตัวใหญ่ที่ดีมักจะเต้นชายร่างเล็กที่ดี”. มันเป็นเหตุผลที่ทำให้เรามีการแบ่งน้ำหนักในการชกมวย, มวยปล้ำและศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสาน. เมื่อวันอังคารที่, พฤศจิกายน 2, 1881, 160-ปอนด์ Edwin Bibby พิสูจน์แล้วว่ามีข้อยกเว้นสำหรับกฎนี้. ในขณะที่มีขนาดเล็ก, Edwin Bibby แข็งแกร่งเป็นพิเศษสำหรับขนาดของเขา.
นักมวยปล้ำชาวสก็อต ดันแคน ซี. รอสส์ปล้ำอย่างมืออาชีพ แต่ยังมีส่วนร่วมในการแข่งขันด้านความแข็งแกร่งและกีฬาหลังจากมาถึงสหรัฐอเมริกาในช่วงปลายทศวรรษ 1870. นักกีฬาทั่วๆไป, รอสส์ปล้ำอย่างชำนาญทั้งมวยปล้ำแบบ catch-as-catch-can และมวยปล้ำแบบกรีก-โรมัน. ในวันจันทร์ที่, กุมภาพันธ์ 26, 1883, รอสส์ปล้ำอดีตแชมป์มวยปล้ำรุ่นเฮฟวี่เวตโลกธีโอโบด์ บาวเออร์. บาวเออร์นำแชมป์โลกจากฝรั่งเศส
ในวันจันทร์ที่, มีนาคม 26, 1888, โจแอคตัน, ผู้เชี่ยวชาญในการจับมวยปล้ำ, ปล้ำศาสตราจารย์วิลเลียม มิลเลอร์, นักมวยปล้ำชาวออสเตรเลีย, และนักสู้รางวัลมือเปล่า, ในการแข่งขันมวยปล้ำกรีก-โรมันสองในสามน้ำตก. ค่ายชายทั้งสองเชื่อว่าการแข่งขันมวยปล้ำในรูปแบบนี้ทำให้การแข่งขันระหว่างพวกเขาเป็นไปอย่างยุติธรรมที่สุด. พวกผู้ชายปล้ำเพื่อ $500.00 ด้านข้าง. 1,500 fans, ฝูงชนจำนวนมากในยุคนั้น, หัน
ในวันศุกร์ที่, มิถุนายน 29, 1883, นักมวยปล้ำสิบสี่คนจ่าย $50 เพื่อเข้าร่วมการแข่งขันสองวันสำหรับ $500 เข็มขัดแชมป์และ $500 รางวัล. ริชาร์ด เค. Fox, เจ้าของและผู้จัดพิมพ์หนังสือพิมพ์ราชกิจจานุเบกษา, ใส่เงินรางวัลและเข็มขัด. ฟ็อกซ์สนับสนุนการส่งเสริมทั้งมวยอาชีพและมวยปล้ำอาชีพอย่างกระตือรือร้น. ขณะที่ชายสิบสี่คนพยายามเข้าร่วมการแข่งขัน, Fox
ใครคือนักมวยปล้ำอาชีพที่ถูกกฎหมายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่จะต่อสู้ในสหรัฐอเมริกา? คุณจะทราบได้อย่างไรเมื่อนักมวยปล้ำ “worked” หรือร่วมมือกันในการแข่งขันตั้งแต่มีกีฬามาในคริสต์ทศวรรษ 1860? . ฉันตรวจสอบบันทึกและเรื่องราวต่างๆ ทั่วอเมริกา, อังกฤษ, ขัด, และนักมวยปล้ำชาวตุรกี, ซึ่งปล้ำกันที่สหรัฐอเมริการะหว่าง 1870 และ 1915
James Hiram McLaughlin ถือเป็นนักมวยปล้ำอาชีพชาวอเมริกันคนแรก. ในขณะที่ผู้คนปล้ำอาชีพต่อหน้าแม็คลาฟลิน, เขาเป็นคนแรกที่หารายได้จากมวยปล้ำ. McLaughlin เริ่มมวยปล้ำอาชีพใน 1860 ที่ 16 อายุหลายปี แต่สงครามกลางเมืองขัดจังหวะอาชีพของเขาอยู่สองสามปี. McLaughlin เริ่มมวยปล้ำอีกครั้งใน 1866. โดย 1877,
ในวันเสาร์ที่, วันที่ 2 ธันวาคม, 1893, ครูสอนมวยเซนต์หลุยส์ในท้องถิ่นและนักมวยปล้ำชาวกรีก - โรมัน Mike Mooney พบกับ Max Luttbeg ที่ Saint Louis’ ห้องบันเทิง. กระแสก่อนการแข่งขันเน้นไปที่ Mooney ไม่เคยแพ้การแข่งขันมวยปล้ำหรือชกมวยเลย. Mooney ถือเป็นนักมวยปล้ำกรีก-โรมันที่ดีกว่า, ในขณะที่ Luttbeg เป็นนักมวยปล้ำที่จับได้ดีกว่า. ในศตวรรษที่ 19, มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับการแข่งขัน
เมื่อ William Muldoon เกษียณจากมวยปล้ำอาชีพ 1889, เขาตั้งใจให้เป็นบุตรบุญธรรมของเขา, เอิร์นส์ โรเบอร์, เพื่อเป็นแชมป์มวยปล้ำโลกรุ่นเฮฟวี่เวตคนใหม่. เนื่องจาก Muldoon ป้องกันแชมป์ของเขาในสไตล์มวยปล้ำกรีก-โรมันมาโดยตลอด, ทางเลือกของเขาสมเหตุสมผล. Roeber เป็นนักมวยปล้ำกรีก-โรมันที่เก่งที่สุดในอเมริกาในขณะนั้น. <ช่วง bbox_x = "543" bbox_y = "1491" bbox_w = "56" bbox_h = "20" fsize fweight = "14" = "3" สีแดง = "255" สีเขียว = "255" สีฟ้า = "255" อัลฟา = ", แฟนมวยปล้ำและนักข่าว, ครอบคลุมการกีฬา,
เมื่อ William Muldoon เกษียณจากการเป็นแชมป์มวยปล้ำกรีก-โรมันรุ่นเฮฟวี่เวตโลก 1889, ไม่มีผู้สืบทอดตำแหน่งแชมป์ที่พร้อม. อีวาน “เค้นคอ” Lewis เป็นนักมวยปล้ำที่ดีที่สุดในสหรัฐอเมริกาที่ไม่ได้ชื่อ William Muldoon แต่ความสามารถพิเศษของเขาคือมวยปล้ำแบบ catch-as-catch-can. นักมวยปล้ำอเมริกันเกรโก - โรมันที่เก่งที่สุด, Clarence Whistler, ได้เสียชีวิตในประเทศออสเตรเลียระหว่าง 1885. ผู้สืบทอดที่ได้รับการคัดเลือกของ Muldoon เป็นชาวเยอรมัน