นักประวัติศาสตร์กีฬาการต่อสู้และศิลปะการป้องกันตัว
Posts about combat sports history from 1870 ไปยัง 1930.
หากแฟนมวยปล้ำรู้จัก แอนตัน “โทนี่” สเตเชอร์, มันเป็นผู้สนับสนุนมวยปล้ำอาชีพในมินนิแอโพลิสมายาวนาน, Minnesota. Stecher เริ่มส่งเสริมมวยปล้ำอาชีพในเมืองแฝดในระหว่างนั้น 1933. Stecher สร้าง Minneapolis Boxing and Wrestling Club ให้เป็นองค์กรส่งเสริมมวยปล้ำท้องถิ่นที่ทรงพลัง. Stecher ยังเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่มแรกของ National Wrestling Alliance (สีดำ). ช่างแกะสลัก
นักมวยปล้ำชาวสก็อต ดันแคน ซี. รอสส์ปล้ำอย่างมืออาชีพ แต่ยังมีส่วนร่วมในการแข่งขันด้านความแข็งแกร่งและกีฬาหลังจากมาถึงสหรัฐอเมริกาในช่วงปลายทศวรรษ 1870. นักกีฬาทั่วๆไป, รอสส์ปล้ำอย่างชำนาญทั้งมวยปล้ำแบบ catch-as-catch-can และมวยปล้ำแบบกรีก-โรมัน. ในวันจันทร์ที่, กุมภาพันธ์ 26, 1883, รอสส์ปล้ำอดีตแชมป์มวยปล้ำรุ่นเฮฟวี่เวตโลกธีโอโบด์ บาวเออร์. บาวเออร์นำแชมป์โลกจากฝรั่งเศส
Joe Stecher เปิดตัวมวยปล้ำอาชีพในช่วงสาย 1912 หรือเร็ว 1913. Stecher พิสูจน์แล้วว่าเป็นมืออาชีพที่อันตรายตั้งแต่เริ่มต้นอาชีพของเขา. มาร์ติน “ชาวนา” เบิร์นส์, นักมวยปล้ำและผู้ฝึกสอนชื่อดัง, ได้นำบุตรบุญธรรมคนหนึ่งของเขามา, ยุสซิฟ ฮัสเซน, เพื่อทดสอบ Stecher ในการแข่งขันที่ถูกต้องตามกฎหมายในช่วงเดือนมิถุนายน 1913. เบิร์นส์และผู้ติดตามกีฬาส่วนใหญ่คาดหวังว่าฮุสเซน
เมื่อวันอังคารที่, ตุลาคม 21, 1913, เอ็ด “Strangler” ลูอิสป้องกันแชมป์มวยปล้ำอเมริกันเฮฟวี่เวตที่เพิ่งคว้าแชมป์ใหม่กับวิลเลียม เดเมทรัล. Lewis ปล้ำ Demetral ที่หอประชุมเล็กซิงตันบนเสื่อแทนที่จะเป็นเวที. การจัดวางเสื่อมีส่วนสำคัญในการจบการแข่งขัน. โปรโมเตอร์ Jerry Walls วางเสื่อบนเวทียกระดับ, การตั้งค่าทั่วไปก่อนที่จะแพร่หลาย
Dan McLeod เอาชนะ Martin “Farmer” Burns ในการแข่งขัน American Heavyweight Wrestling Championship ในช่วงเดือนตุลาคม 1897. McLeod ครองแชมป์เป็นเวลาสี่ปีจนกระทั่งเขาได้พบกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของ Frank Gotch, Tom Jenkins. ในช่วงต้นเดือน 1899, McLeod ป้องกันตำแหน่งสองรายการในมินนิโซตา. On February 24, 1899, แมคลอยด์ปล้ำเซนต์. แชมป์มวยปล้ำหลุยส์มิดเดิลเวต George Baptiste ที่ Conover Hall ด้านหน้า
มวยปล้ำอาชีพพัฒนาไปสู่นิทรรศการกีฬาจากการแข่งขันที่ถูกต้องตามกฎหมายด้วยเหตุผลสองประการ. ฉันได้เขียนอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับเหตุผลแรก. การแข่งขันที่ถูกต้องตามกฎหมายระหว่างนักมวยปล้ำที่มีทักษะพอๆ กันมักใช้เวลานาน, เรื่องน่าเบื่อแต่การกระทำเพียงเล็กน้อย. การแข่งขันเหล่านี้ปิดเสียงแฟนๆ และป้องกันไม่ให้มวยปล้ำอาชีพกลายเป็นกีฬาที่มีผู้ชม. ฉันไม่ได้เขียนมากเกี่ยวกับเหตุผลที่สอง. The
ในวันจันทร์ที่, มีนาคม 26, 1888, โจแอคตัน, ผู้เชี่ยวชาญในการจับมวยปล้ำ, ปล้ำศาสตราจารย์วิลเลียม มิลเลอร์, นักมวยปล้ำชาวออสเตรเลีย, และนักสู้รางวัลมือเปล่า, ในการแข่งขันมวยปล้ำกรีก-โรมันสองในสามน้ำตก. ค่ายชายทั้งสองเชื่อว่าการแข่งขันมวยปล้ำในรูปแบบนี้ทำให้การแข่งขันระหว่างพวกเขาเป็นไปอย่างยุติธรรมที่สุด. พวกผู้ชายปล้ำเพื่อ $500.00 ด้านข้าง. 1,500 fans, ฝูงชนจำนวนมากในยุคนั้น, หัน
ก่อนจะมาเล่นมวยปล้ำในรัฐเคนตักกี้เมื่อต้นทศวรรษ 1910, แฟนมวยปล้ำรู้จัก Ed “Strangler” Lewis ในชื่อ Bob Fredrichs. เกิดโรเบิร์ต ฟรีดริชในเนคูซา, Wisconsin, ลูอิสเปิดตัวมวยปล้ำอาชีพครั้งแรกในปี 1905, ในขณะที่ยังคงอยู่เท่านั้น 14 ปี. ผู้สนับสนุนในรัฐเคนตักกี้คิดว่า Bob Fredrichs ธรรมดาเกินไป, ดังนั้นลูอิสจึงเลือกชื่อใหม่ของเขาเพื่อเป็นการแสดงความเคารพต่อเพื่อนชาววิสคอนซินพื้นเมืองและดั้งเดิม
พ. 7, 1901, Tom Jenkins ต่อสู้กับ Nouralah Hassan ยักษ์ในนิวยอร์กซิตี้. เกิดที่ประเทศบัลแกเรียในช่วง 1870, ฮัสซันยืนสูงหกฟุต, สูงแปดนิ้วและหนัก 331 ปอนด์. ในขณะที่เจนกินส์มีทักษะมวยปล้ำที่เหนือกว่า, แฟน ๆ และนักข่าวคาดหวังว่าขนาดอันใหญ่โตของฮัสซันจะสร้างปัญหาให้กับเจนกินส์. โปรโมเตอร์จองให้ชายเหล่านี้มาเล่นมวยปล้ำที่ Madison Square Garden
ในวันศุกร์ที่, มิถุนายน 29, 1883, นักมวยปล้ำสิบสี่คนจ่าย $50 เพื่อเข้าร่วมการแข่งขันสองวันสำหรับ $500 เข็มขัดแชมป์และ $500 รางวัล. ริชาร์ด เค. Fox, เจ้าของและผู้จัดพิมพ์หนังสือพิมพ์ราชกิจจานุเบกษา, ใส่เงินรางวัลและเข็มขัด. ฟ็อกซ์สนับสนุนการส่งเสริมทั้งมวยอาชีพและมวยปล้ำอาชีพอย่างกระตือรือร้น. ขณะที่ชายสิบสี่คนพยายามเข้าร่วมการแข่งขัน, Fox