นักประวัติศาสตร์กีฬาการต่อสู้และศิลปะการป้องกันตัว
โพสต์เกี่ยวกับ catch-as-catch-can หรือการแข่งขันมวยปล้ำ, รูปแบบมวยปล้ำที่โดดเด่นในสหรัฐอเมริกาในเวลาต่อมา 1890.
เอ็ดวิน บิบบี้ และดันแคน ซี. รอสส์ก่อตั้งแชมป์มวยปล้ำอาชีพที่ได้รับการยอมรับครั้งแรกในสหรัฐอเมริกาเมื่อเดือนมกราคม 19, 1881. พวกผู้ชายปล้ำสไตล์จับได้เพื่อชิงแชมป์มวยปล้ำรุ่นเฮฟวี่เวทอเมริกัน. William Muldoon เป็นแชมป์โลกรุ่นเฮฟวี่เวทจากการพ่ายแพ้ของ Thiebaud Bauer 1880. Andre Christol นำตำแหน่งแชมป์โลกมาสู่สหรัฐอเมริกาใน
ในหนังสือของเขาเชื่องช้า, Lou Thesz เขียนเกี่ยวกับการแข่งขันระหว่างนักมวยปล้ำคนโปรดสองคนของเขา, โจ สเตเชอร์ และเอ็ด “เค้นคอ” ลูอิส. Stecher และ Lewis จะกลายเป็นนักมวยปล้ำอาชีพที่ถูกต้องตามกฎหมายที่ดีที่สุดสองคนแห่งทศวรรษ 1910. ชายคนใดคนหนึ่งสามารถเอาชนะนักมวยปล้ำคนอื่น ๆ ทุกคนได้ในการแข่งขันที่ถูกต้องตามกฎหมายหรือ “shoot”. พวกผู้ชายปล้ำสามยาว, การแข่งขันที่น่าเบื่อ
ก่อนที่จะมีการสร้างระบบอาณาเขตใน 1948, โปรโมเตอร์มวยปล้ำอาชีพต่อสู้กันเพื่อครองแชมป์โลก. การเลื่อนตำแหน่งแชมป์โลกนำไปสู่ประตูที่ใหญ่ขึ้น, ผู้สนับสนุนส่วนใหญ่จึงต้องการควบคุมแชมป์. ในช่วงทศวรรษที่ 1930, ผู้สนับสนุนจะทำข้อตกลงระหว่างกัน แต่มักจะเกิดขึ้นเพียงชั่วคราว. เมื่อโปรโมเตอร์คนหนึ่งถูกขุ่นเคือง, คิด
<ช่วง bbox_x = "359" bbox_y = "1470" bbox_w = "12" bbox_h = "20" fsize fweight = "14" = "3" สีแดง = "255" สีเขียว = "255" สีฟ้า = "255" อัลฟา = " 1899, นกนางแอ่น “ชาวนา” เบิร์นส์กำลังเปลี่ยนบทบาทเป็นนักมวยปล้ำนอกเวลาและผู้ฝึกสอนเต็มเวลา. ลูกศิษย์ที่มีชื่อเสียงที่สุดคนหนึ่งของเขาคือ Frank Gotch, เบิร์นส์พ่ายแพ้หนึ่งสัปดาห์หลังแมตช์นี้. เบิร์นส์ก็เป็น 38 อายุหลายปีและสูญเสียแชมป์มวยปล้ำรุ่นเฮฟวี่เวทอเมริกันเมื่อสองปีก่อน. เบิร์นส์ผสมผสานทั้งสองบทบาทในคืนเดือนธันวาคมที่ยุ่งมาก
ใครคือนักมวยปล้ำอาชีพที่ถูกกฎหมายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่จะต่อสู้ในสหรัฐอเมริกา? คุณจะทราบได้อย่างไรเมื่อนักมวยปล้ำ “worked” หรือร่วมมือกันในการแข่งขันตั้งแต่มีกีฬามาในคริสต์ทศวรรษ 1860? . ฉันตรวจสอบบันทึกและเรื่องราวต่างๆ ทั่วอเมริกา, อังกฤษ, ขัด, และนักมวยปล้ำชาวตุรกี, ซึ่งปล้ำกันที่สหรัฐอเมริการะหว่าง 1870 และ 1915
วิลเลียม เฮย์ส ชอว์, ผู้ปล้ำในฐานะ Pat O'Shocker ตลอดอาชีพมวยปล้ำส่วนใหญ่ของเขา, พบว่าตัวเองเป็นที่จับตามองใน 1933. O'Shocker ไม่ได้มองหาชื่อเสียงประเภทนี้. หนังสือพิมพ์มีเรื่องราวเกี่ยวกับวิธีที่ผู้ก่อการมวยปล้ำพยายามใช้ O'Shocker ใน double-cross ที่วางแผนไว้. โจเซฟ “Toots” Mondt จองนักมวยปล้ำออกจากนิวยอร์กและสอดคล้องกับ
<ช่วง bbox_x = "359" bbox_y = "1470" bbox_w = "12" bbox_h = "20" fsize fweight = "14" = "3" สีแดง = "255" สีเขียว = "255" สีฟ้า = "255" อัลฟา = " 1933, about 10 หลายปีในอาชีพมวยปล้ำของเขา, จิม บราวนิ่งจะคว้าแชมป์โลก. เริ่มต้นอาชีพของเขาในแคนซัสและรัฐมิสซูรีซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขา, บราวนิ่งจะต้องละทิ้งบริเวณที่คุ้นเคยเหล่านี้, หากเขาตั้งใจที่จะไปถึงจุดสูงสุดในมวยปล้ำอาชีพ. เพราะแชมป์โลกต้องทัวร์ระดับประเทศ, และบ่อยครั้งในระดับสากล, ชื่อโลกคือ
ฉันเคยเขียนไว้ในอดีตว่า Fall Guys: The Barnums of Bounce โดย Marcus Griffin เป็นแหล่งปัญหา. ในขณะที่กริฟฟินมีความรู้วงในเนื่องจากช่วงเวลาที่เขาอยู่ในสำนักงานส่งเสริมการขายบัฟฟาโลในช่วงทศวรรษที่ 1930, เขาเขียนหนังสือเล่มนี้โดยมีจุดประสงค์เพื่อแก้แค้นผู้สนับสนุนที่ไล่เขาออก. หนังสือมีข้อเท็จจริงปะปนกับความน่าสนใจ
In the early 1920s, Christos Theofilou เริ่มมวยปล้ำในฐานะ Jim Londos หลังจากเป็นลูกเล่นมาหลายปี “นักมวยปล้ำ”. ลอนดอนอาจไม่ทราบว่าการเปลี่ยนชื่อจะเป็นก้าวแรกในการทำให้เขากลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ทำรายได้ทะลุบ็อกซ์ออฟฟิศที่ใหญ่ที่สุดในช่วงทศวรรษที่ 1930 ของมวยปล้ำอาชีพ. ขั้นตอนที่สองคือการปรากฏตัวของเขาในฐานะนักมวยปล้ำรายการหลักในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก. หลุยส์. เกิดใน
กรกฏาคม 4, 1922, อลัน ยูซตาส คว้าแชมป์โลกรุ่นเฮฟวี่เวต เอ็ด “เค้นคอ” ลูอิส. ยูสทัส, แชมป์แคนซัส, ชนะการแข่งขันรอบคัดเลือกด้วย “ชาวนา” เบลีย์ในเดือนมีนาคม 1922 เพื่อผ่านเข้ารอบการแข่งขันกับลูอิส. 31-ยูซตาสวัยขวบขวบก็อายุพอๆ กัน “เค้นคอ” ลูอิสแต่ลูอิสมีประสบการณ์มากกว่ามาก. เปิดตัวที่ 14 ปีของอายุ,