นักประวัติศาสตร์กีฬาการต่อสู้และศิลปะการป้องกันตัว
โพสต์เกี่ยวกับ catch-as-catch-can หรือการแข่งขันมวยปล้ำ, รูปแบบมวยปล้ำที่โดดเด่นในสหรัฐอเมริกาในเวลาต่อมา 1890.
ที่พฤศจิกายน 19, 1935, นักมวยปล้ำอาชีพ Ray Steele พบกับนักมวยอาชีพ Kingfish Levinsky ในการแข่งขันมวยปล้ำแบบผสมผสานกับมวยสากล. คณะกรรมการกีฬาแห่งรัฐมิสซูรีได้สร้างกฎพิเศษสำหรับการแข่งขัน. คณะกรรมการตัดสินว่าการแข่งขันจะประกอบด้วยยกสามนาทีเหมือนกับการแข่งขันชกมวย. คณะกรรมาธิการอนุญาตให้เลวินสกี้ชกแม้ว่าเขาจะอยู่บนเสื่อก็ตาม. สตีลก็ได้
<ช่วง bbox_x = "359" bbox_y = "1470" bbox_w = "12" bbox_h = "20" fsize fweight = "14" = "3" สีแดง = "255" สีเขียว = "255" สีฟ้า = "255" อัลฟา = " 1899, นกนางแอ่น “ชาวนา” เบิร์นส์กำลังเปลี่ยนบทบาทเป็นนักมวยปล้ำนอกเวลาและผู้ฝึกสอนเต็มเวลา. ลูกศิษย์ที่มีชื่อเสียงที่สุดคนหนึ่งของเขาคือ Frank Gotch, เบิร์นส์พ่ายแพ้หนึ่งสัปดาห์หลังแมตช์นี้. เบิร์นส์ก็เป็น 38 อายุหลายปีและสูญเสียแชมป์มวยปล้ำรุ่นเฮฟวี่เวทอเมริกันเมื่อสองปีก่อน. เบิร์นส์ผสมผสานทั้งสองบทบาทในคืนเดือนธันวาคมที่ยุ่งมาก
ใครคือนักมวยปล้ำอาชีพที่ถูกกฎหมายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่จะต่อสู้ในสหรัฐอเมริกา? คุณจะทราบได้อย่างไรเมื่อนักมวยปล้ำ “worked” หรือร่วมมือกันในการแข่งขันตั้งแต่มีกีฬามาในคริสต์ทศวรรษ 1860? . ฉันตรวจสอบบันทึกและเรื่องราวต่างๆ ทั่วอเมริกา, อังกฤษ, ขัด, และนักมวยปล้ำชาวตุรกี, ซึ่งปล้ำกันที่สหรัฐอเมริการะหว่าง 1870 และ 1915
วิลเลียม เฮย์ส ชอว์, ผู้ปล้ำในฐานะ Pat O'Shocker ตลอดอาชีพมวยปล้ำส่วนใหญ่ของเขา, พบว่าตัวเองเป็นที่จับตามองใน 1933. O'Shocker ไม่ได้มองหาชื่อเสียงประเภทนี้. หนังสือพิมพ์มีเรื่องราวเกี่ยวกับวิธีที่ผู้ก่อการมวยปล้ำพยายามใช้ O'Shocker ใน double-cross ที่วางแผนไว้. โจเซฟ “Toots” Mondt จองนักมวยปล้ำออกจากนิวยอร์กและสอดคล้องกับ
<ช่วง bbox_x = "359" bbox_y = "1470" bbox_w = "12" bbox_h = "20" fsize fweight = "14" = "3" สีแดง = "255" สีเขียว = "255" สีฟ้า = "255" อัลฟา = " 1933, about 10 หลายปีในอาชีพมวยปล้ำของเขา, จิม บราวนิ่งจะคว้าแชมป์โลก. เริ่มต้นอาชีพของเขาในแคนซัสและรัฐมิสซูรีซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขา, บราวนิ่งจะต้องละทิ้งบริเวณที่คุ้นเคยเหล่านี้, หากเขาตั้งใจที่จะไปถึงจุดสูงสุดในมวยปล้ำอาชีพ. เพราะแชมป์โลกต้องทัวร์ระดับประเทศ, และบ่อยครั้งในระดับสากล, ชื่อโลกคือ
ฉันเคยเขียนไว้ในอดีตว่า Fall Guys: The Barnums of Bounce โดย Marcus Griffin เป็นแหล่งปัญหา. ในขณะที่กริฟฟินมีความรู้วงในเนื่องจากช่วงเวลาที่เขาอยู่ในสำนักงานส่งเสริมการขายบัฟฟาโลในช่วงทศวรรษที่ 1930, เขาเขียนหนังสือเล่มนี้โดยมีจุดประสงค์เพื่อแก้แค้นผู้สนับสนุนที่ไล่เขาออก. หนังสือมีข้อเท็จจริงปะปนกับความน่าสนใจ
In the early 1920s, Christos Theofilou เริ่มมวยปล้ำในฐานะ Jim Londos หลังจากเป็นลูกเล่นมาหลายปี “นักมวยปล้ำ”. ลอนดอนอาจไม่ทราบว่าการเปลี่ยนชื่อจะเป็นก้าวแรกในการทำให้เขากลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ทำรายได้ทะลุบ็อกซ์ออฟฟิศที่ใหญ่ที่สุดในช่วงทศวรรษที่ 1930 ของมวยปล้ำอาชีพ. ขั้นตอนที่สองคือการปรากฏตัวของเขาในฐานะนักมวยปล้ำรายการหลักในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก. หลุยส์. เกิดใน
กรกฏาคม 4, 1922, อลัน ยูซตาส คว้าแชมป์โลกรุ่นเฮฟวี่เวต เอ็ด “เค้นคอ” ลูอิส. ยูสทัส, แชมป์แคนซัส, ชนะการแข่งขันรอบคัดเลือกด้วย “ชาวนา” เบลีย์ในเดือนมีนาคม 1922 เพื่อผ่านเข้ารอบการแข่งขันกับลูอิส. 31-ยูซตาสวัยขวบขวบก็อายุพอๆ กัน “เค้นคอ” ลูอิสแต่ลูอิสมีประสบการณ์มากกว่ามาก. เปิดตัวที่ 14 ปีของอายุ,
นับตั้งแต่ก้าวขึ้นมาเป็นกีฬาที่มีผู้ชมในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19, ผู้สนับสนุนและนักมวยปล้ำตกอยู่ภายใต้ความสงสัยว่าพวกเขากำลังทำการแข่งขันอยู่. ในขณะที่มวยปล้ำอาชีพในที่สุดจะประกอบด้วยนิทรรศการที่จัดฉากเกือบทั้งหมดเท่านั้น, มากมาย, ถ้าไม่ใช่ส่วนใหญ่, ของการแข่งขันนั้นเป็นการแข่งขันที่ถูกต้องตามกฎหมายมาก่อน 1915. ผู้สนับสนุนและนักมวยปล้ำทำได้ดีมาก
ในช่วงต้นเดือน 1915, Sam Rachmann promoted the New York International Wrestling Tournament with the intention of replacing retired World Heavyweight Wrestling Champion Frank Gotch. Rachmann believed no one could defeat Aleksander “อเล็กซ์” Aberg, Rachmann’s handpicked successor to Gotch, in Greco-Roman wrestling. Rachmann’s challenge was catch-as-catch-can was the dominant wrestling style in America. To get around this challenge, Rachmann recruited international