นักประวัติศาสตร์กีฬาการต่อสู้และศิลปะการป้องกันตัว
Posts about 19th Century professional wrestlers and matches.
เมื่อวันที่ 13, 1936, Ed “Strangler” Lewis wrestled his final legitimate contest with Lee Wykoff at the Hippodrome in New York City. Promoters once again called on Lewis to settle a promotional conflict. The opposing group selected Lee Wykoff, a 36-year-old shooter from Kansas. Wykoff stood six feet, one inches tall and weighed two hundred eighteen pounds. The 44-year-old Lewis
ฉันรู้สึกละอายใจที่จะบอกว่าฉันเพิ่งค้นพบอาชีพของ Cora Livingston, พร้อมค้นคว้าพัฒนาระบบโปรโมเตอร์ท้องถิ่นในมวยปล้ำอาชีพในช่วงทศวรรษ 1910 และ 1920. Mildred Burke เป็นแชมป์มวยปล้ำหญิงคนสำคัญคนแรกที่ฉันรู้จัก. <ช่วง bbox_x = "543" bbox_y = "1491" bbox_w = "56" bbox_h = "20" fsize fweight = "14" = "3" สีแดง = "255" สีเขียว = "255" สีฟ้า = "255" อัลฟา = ", Cora Livingston อ้างสิทธิ์ในการแข่งขันชิงแชมป์โลกหนึ่งปีก่อนที่ Burke จะเกิดด้วยซ้ำ. คอรา ลิฟวิงสตัน
เมื่อเดือนมีนาคม 10, 1870, ผู้พัน James Hiram McLaughlin แข่งขันในคืนสุดท้ายของการแข่งขันมวยปล้ำนานาชาติที่เมืองดีทรอยต์, มิชิแกน. การแข่งขันดำเนินไปเกือบสองเดือนก่อนรอบชิงชนะเลิศในวันที่ 10 มีนาคม. นักประวัติศาสตร์มวยปล้ำมักให้เครดิต J. H. McLaughlin ในฐานะนักมวยปล้ำอาชีพคนแรกที่ใช้ชีวิตเพียงเพื่อรายได้ของเขาในฐานะนักมวยปล้ำอาชีพ. นักมวยปล้ำอาชีพส่วนใหญ่
หนึ่งในสุภาษิตที่เก่าแก่ที่สุดในกีฬาการต่อสู้คือ “ผู้ชายตัวใหญ่ที่ดีมักจะเต้นชายร่างเล็กที่ดี”. มันเป็นเหตุผลที่ทำให้เรามีการแบ่งน้ำหนักในการชกมวย, มวยปล้ำและศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสาน. เมื่อวันอังคารที่, พฤศจิกายน 2, 1881, 160-ปอนด์ Edwin Bibby พิสูจน์แล้วว่ามีข้อยกเว้นสำหรับกฎนี้. ในขณะที่มีขนาดเล็ก, Edwin Bibby แข็งแกร่งเป็นพิเศษสำหรับขนาดของเขา.
(ข้อความที่ตัดตอนมาจากหนังสือเล่มใหม่ล่าสุดของฉันเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของ American Heavyweight Wrestling Championship) เจนกินส์พิสูจน์ตัวเองว่าเป็นคู่แข่งอันดับต้น ๆ ทันทีที่ McLeod คว้าตำแหน่งนี้. On Wednesday, พฤศจิกายน 17, 1897, Tom Jenkins ปล้ำกับอดีตเจ้าของตำแหน่ง Martin “Farmer” Burns ในอินเดียนาโพลิส, Indiana. พวกผู้ชายปล้ำแมตช์สองในสามที่ดีที่สุดตามกฎมวยปล้ำแบบ catch-as-catch-can. เจนกินส์ยืน
ในวันจันทร์ที่, ธันวาคม 6, 1932, 41-year-old Ed “Strangler” Lewis wrestled one of his last legitimate contests to settle a promotional dispute in New York. After initially being allies in promotion, Jim Londos broke away from Jack Curley’s group in New York. To restore peace, the parties decided on a legitimate contest or “shoot” to settle the dispute. โจเซฟ “ทูทส์” มอนด์
เมื่อวันอังคารที่, มีนาคม 28, 1899, current American Heavyweight Wrestling Champion Dan S. McLeod wrestled Charles Wittmer in a two-out-of-three-falls mixed styles match. Since the champion only defended the title in catch-as-catch-can matches, McLeod wrestled Wittmer in a non-title match. Wittmer, a Greco-Roman wrestling specialist, demanded he and McLeod wrestle at least one fall under Greco-Roman rules. เซนต์. Paul Athletic
หากแฟนมวยปล้ำรู้จัก แอนตัน “โทนี่” สเตเชอร์, มันเป็นผู้สนับสนุนมวยปล้ำอาชีพในมินนิแอโพลิสมายาวนาน, Minnesota. Stecher เริ่มส่งเสริมมวยปล้ำอาชีพในเมืองแฝดในระหว่างนั้น 1933. Stecher สร้าง Minneapolis Boxing and Wrestling Club ให้เป็นองค์กรส่งเสริมมวยปล้ำท้องถิ่นที่ทรงพลัง. Stecher ยังเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่มแรกของ National Wrestling Alliance (สีดำ). ช่างแกะสลัก
นักมวยปล้ำชาวสก็อต ดันแคน ซี. รอสส์ปล้ำอย่างมืออาชีพ แต่ยังมีส่วนร่วมในการแข่งขันด้านความแข็งแกร่งและกีฬาหลังจากมาถึงสหรัฐอเมริกาในช่วงปลายทศวรรษ 1870. นักกีฬาทั่วๆไป, รอสส์ปล้ำอย่างชำนาญทั้งมวยปล้ำแบบ catch-as-catch-can และมวยปล้ำแบบกรีก-โรมัน. ในวันจันทร์ที่, กุมภาพันธ์ 26, 1883, รอสส์ปล้ำอดีตแชมป์มวยปล้ำรุ่นเฮฟวี่เวตโลกธีโอโบด์ บาวเออร์. บาวเออร์นำแชมป์โลกจากฝรั่งเศส
Dan McLeod เอาชนะ Martin “Farmer” Burns ในการแข่งขัน American Heavyweight Wrestling Championship ในช่วงเดือนตุลาคม 1897. McLeod ครองแชมป์เป็นเวลาสี่ปีจนกระทั่งเขาได้พบกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของ Frank Gotch, Tom Jenkins. ในช่วงต้นเดือน 1899, McLeod ป้องกันตำแหน่งสองรายการในมินนิโซตา. On February 24, 1899, แมคลอยด์ปล้ำเซนต์. แชมป์มวยปล้ำหลุยส์มิดเดิลเวต George Baptiste ที่ Conover Hall ด้านหน้า