นักประวัติศาสตร์กีฬาการต่อสู้และศิลปะการป้องกันตัว
Posts about 19th Century professional wrestlers and matches.
ในวันจันทร์ที่, มีนาคม 26, 1888, โจแอคตัน, ผู้เชี่ยวชาญในการจับมวยปล้ำ, ปล้ำศาสตราจารย์วิลเลียม มิลเลอร์, นักมวยปล้ำชาวออสเตรเลีย, และนักสู้รางวัลมือเปล่า, ในการแข่งขันมวยปล้ำกรีก-โรมันสองในสามน้ำตก. ค่ายชายทั้งสองเชื่อว่าการแข่งขันมวยปล้ำในรูปแบบนี้ทำให้การแข่งขันระหว่างพวกเขาเป็นไปอย่างยุติธรรมที่สุด. พวกผู้ชายปล้ำเพื่อ $500.00 ด้านข้าง. 1,500 fans, ฝูงชนจำนวนมากในยุคนั้น, หัน
ในวันศุกร์ที่, มิถุนายน 29, 1883, นักมวยปล้ำสิบสี่คนจ่าย $50 เพื่อเข้าร่วมการแข่งขันสองวันสำหรับ $500 เข็มขัดแชมป์และ $500 รางวัล. ริชาร์ด เค. Fox, เจ้าของและผู้จัดพิมพ์หนังสือพิมพ์ราชกิจจานุเบกษา, ใส่เงินรางวัลและเข็มขัด. ฟ็อกซ์สนับสนุนการส่งเสริมทั้งมวยอาชีพและมวยปล้ำอาชีพอย่างกระตือรือร้น. ขณะที่ชายสิบสี่คนพยายามเข้าร่วมการแข่งขัน, Fox
ตุลาคม 26, 1897, มาร์ติน “ชาวนา” เบิร์นส์ป้องกันแชมป์มวยปล้ำรุ่นเฮฟวี่เวทอเมริกันของเขากับนักมวยปล้ำชาวสก็อต Dan McLeod. Burns และ McLeod เป็นนักมวยปล้ำสองในสามหรือสี่อันดับแรกในสหรัฐอเมริกาในขณะนั้น. 1,200 แฟน ๆ เข้าร่วมการแข่งขันที่จัดขึ้นที่ Grand Opera House ในอินเดียนาโพลิส, Indiana. โปรโมเตอร์มักจะวางเสื่อหรือของหนักๆ
ขณะค้นคว้าประวัติความเป็นมาของ American Heavyweight Wrestling Championship (1881 – 1922), ฉันค้นพบการแข่งขันในช่วงแรกของ Evan “Strangler” Lewis ในมอนทาน่า. ก่อนที่จะค้นคว้าหัวข้อนี้, ฉันคิดว่าลูอิสเริ่มต้นอาชีพของเขาด้วยการชนะการแข่งขันมวยปล้ำชาย 64 คนในมอนทาน่าในระหว่างนั้น 1882. <ช่วง bbox_x = "543" bbox_y = "1491" bbox_w = "56" bbox_h = "20" fsize fweight = "14" = "3" สีแดง = "255" สีเขียว = "255" สีฟ้า = "255" อัลฟา = ", ลูอิสไม่ชนะการแข่งขัน. In May 1882, ลูอิสปล้ำในการแข่งขันมวยปล้ำคอร์นิช
สิงหาคม 7, 1882, แชมป์มวยปล้ำอเมริกันเฮฟวี่เวต Edwin Bibby ป้องกันตำแหน่งของเขากับแชมป์อังกฤษ Joe Acton ที่ Madison Square Garden ในนิวยอร์กซิตี้. ทั้งสองคนปล้ำแมตช์ "catch-as-catch-can" เพื่อชิงแชมป์โลก. <ช่วง bbox_x = "543" bbox_y = "1491" bbox_w = "56" bbox_h = "20" fsize fweight = "14" = "3" สีแดง = "255" สีเขียว = "255" สีฟ้า = "255" อัลฟา = ", สาธารณชนไม่ยอมรับผู้ชนะการแข่งขันในฐานะแชมป์โลก. สาธารณชนต่างยอมรับผู้ชนะในฐานะรุ่นเฮฟวี่เวทอเมริกัน
<ช่วง bbox_x = "359" bbox_y = "1470" bbox_w = "12" bbox_h = "20" fsize fweight = "14" = "3" สีแดง = "255" สีเขียว = "255" สีฟ้า = "255" อัลฟา = " 1897, Dan McLeod เอาชนะ Martin “Farmer” Burns ในการแข่งขัน American Heavyweight Wrestling Championship. หลังจากพ่ายแพ้, เบิร์นส์ปล้ำนอกเวลาในขณะที่เขาเปลี่ยนบทบาทหลักในการเป็นครูฝึกมวยปล้ำ. Over the next 30 ปีที่ผ่านมา, เบิร์นส์ฝึกนักมวยปล้ำจับที่ถูกต้องตามกฎหมายส่วนใหญ่ในสหรัฐอเมริกา. เบิร์นส์เริ่มเดินทางเข้ามา 1899, ซึ่งเขาทั้งสองจะต่อสู้กับคู่ต่อสู้เข้ามา
เอ็ดวิน บิบบี้ และดันแคน ซี. รอสส์ก่อตั้งแชมป์มวยปล้ำอาชีพที่ได้รับการยอมรับครั้งแรกในสหรัฐอเมริกาเมื่อเดือนมกราคม 19, 1881. พวกผู้ชายปล้ำสไตล์จับได้เพื่อชิงแชมป์มวยปล้ำรุ่นเฮฟวี่เวทอเมริกัน. William Muldoon เป็นแชมป์โลกรุ่นเฮฟวี่เวทจากการพ่ายแพ้ของ Thiebaud Bauer 1880. Andre Christol นำตำแหน่งแชมป์โลกมาสู่สหรัฐอเมริกาใน
<ช่วง bbox_x = "359" bbox_y = "1470" bbox_w = "12" bbox_h = "20" fsize fweight = "14" = "3" สีแดง = "255" สีเขียว = "255" สีฟ้า = "255" อัลฟา = " 1899, นกนางแอ่น “ชาวนา” เบิร์นส์กำลังเปลี่ยนบทบาทเป็นนักมวยปล้ำนอกเวลาและผู้ฝึกสอนเต็มเวลา. ลูกศิษย์ที่มีชื่อเสียงที่สุดคนหนึ่งของเขาคือ Frank Gotch, เบิร์นส์พ่ายแพ้หนึ่งสัปดาห์หลังแมตช์นี้. เบิร์นส์ก็เป็น 38 อายุหลายปีและสูญเสียแชมป์มวยปล้ำรุ่นเฮฟวี่เวทอเมริกันเมื่อสองปีก่อน. เบิร์นส์ผสมผสานทั้งสองบทบาทในคืนเดือนธันวาคมที่ยุ่งมาก
James Hiram McLaughlin ถือเป็นนักมวยปล้ำอาชีพชาวอเมริกันคนแรก. ในขณะที่ผู้คนปล้ำอาชีพต่อหน้าแม็คลาฟลิน, เขาเป็นคนแรกที่หารายได้จากมวยปล้ำ. McLaughlin เริ่มมวยปล้ำอาชีพใน 1860 ที่ 16 อายุหลายปี แต่สงครามกลางเมืองขัดจังหวะอาชีพของเขาอยู่สองสามปี. McLaughlin เริ่มมวยปล้ำอีกครั้งใน 1866. โดย 1877,
นับตั้งแต่ก้าวขึ้นมาเป็นกีฬาที่มีผู้ชมในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19, ผู้สนับสนุนและนักมวยปล้ำตกอยู่ภายใต้ความสงสัยว่าพวกเขากำลังทำการแข่งขันอยู่. ในขณะที่มวยปล้ำอาชีพในที่สุดจะประกอบด้วยนิทรรศการที่จัดฉากเกือบทั้งหมดเท่านั้น, มากมาย, ถ้าไม่ใช่ส่วนใหญ่, ของการแข่งขันนั้นเป็นการแข่งขันที่ถูกต้องตามกฎหมายมาก่อน 1915. ผู้สนับสนุนและนักมวยปล้ำทำได้ดีมาก